‘Ik hoor vaak dat ik te bescheiden ben, te ingetogen, dat onze architectuur gevoelig is en bijna onzichtbaar. Ik vind dat eigenlijk allemaal onzin.’
Mechthild Stuhlmacher is partner bij Korteknie Stuhlmacher Architecten, een Rotterdams bureau dat veel bouwt in België. Ik interviewde haar voor de rubriek Mevr. de Architect van vakblad de Architect.
‘Er zit de ziel van veel mensen in, maar zeker die van mij.’ Mechthild Stuhlmacher spoort me aan het tot bibliotheek verbouwde Predikherenklooster in Mechelen te bezoeken. Dus zit ik er nu dit artikel te schrijven. Het gebouw ademt kalmte. Mijn werkplek, met zicht op de kloostertuin, schurkt aan tegen de houten lambrisering die als een warme voering in een oude jas het gebouw zijn nieuwste rol laat spelen. Het is de isolerende laag die leidingen in zich opneemt, soms de vorm krijgt van een bank, van boekenkasten, tijdschriftenlades of kluisjes, een balie of bureau. Als een vanzelfsprekend maar elegant gebaar. Terwijl het oude klooster daaromheen in gepatineerde wanden, gewelven of houten spanten onopgepoetst zijn vele verhalen toont.
Een week eerder sprak ik Stuhlmacher in een koffiebar in Antwerpen. ‘Ik las nog eens wat interviews in deze rubriek terug’, begint ze het gesprek, ‘ik hoop dat we er iets aan kunnen toevoegen, voorbij de platitudes’.
Je leest het interview op de website van de Architect, en in de printeditie van de Architect die in maart 2023 verschijnt.
buro evelien pieters architectuurproducties 