‘Het is tijd dat we in België de gelijkheid van vrouwelijke architecten pushen. Quota’s kunnen forceren dat er balans komt. Die tegenargumenten als “maar het moet toch over kwaliteit gaan”, daarvan gaan mijn haren overeind staan. Alsof die kwaliteit niet bij vrouwen te vinden is. “Maar wil ik dan de excuustruus zijn?” Ja, ik wil dat wel zijn.’
Na heel wat verbouwingen voor particulieren, maakt de Vlaamse architect Sarah Poot nu de keuze om aan meer publieke projecten te werken. ‘Ik wil ontwerpen aan sociaal relevante projecten.’ Sinds 2006 runt ze een eigen bureau in Antwerpen. Eerst samen met een mannelijke vennoot en sinds 2014 alleen onder de naam Poot architectuur. Ik interviewde haar voor de rubriek Mevr. de Architect van vakblad de Architect.
‘Ik probeer enkel nog uitzonderlijk particuliere projecten aan te nemen. Ik ben het beu om met kibbelende koppels over tegels te spreken. Ik heb die woningverbouwingen graag gedaan en we hebben daarmee een portfolio en ervaring kunnen opbouwen, maar het is onrendabel werk en heel intensief. Ik ben hongerig om de kennis die ik heb opgedaan in private woningen, in te zetten voor publieke projecten. Dus heb ik besloten de switch te maken. Maar met de wedstrijdcultuur is dat niet eenvoudig. We hebben er het afgelopen jaar heel wat verloren.’
Ze is even stil. ‘Ik blijf gaan, maar af en toe kan ik in paniek raken: wat als het niet lukt? Dat maakt me soms onzeker. Misschien straal ik dat teveel uit op momenten dat het ertoe doet.’
Je leest het interview op de website van de Architect, en in de printeditie van de Architect die later in 2023 verschijnt.
Foto: Tatjana Henderieckx
buro evelien pieters 